Reputatiedenken ten einde?
Na het pleidooi van Joost Augustijn (Rabobank Nederland) om een einde te maken aan het merkdenken, pleiten de communicatieveteranen Hans Siepel en Frank Regtvoort nu voor het einde van het reputatiedenken.
De heren vinden dat zichtbaarheid en beeldvorming in de overheidscommunicatie een doel op zichzelf zijn geworden. Een citaat.
‘De huidige communicatieaanpak (is) er mede schuldig aan dat de overheid in een deplorabele morele staat verkeert, waarbij eerlijkheid, oprechtheid, transparantie en dienstbaarheid geofferd is op het altaar van het eigen communicatieve reputatiebelang.’
Sic.
Volgens Siepel en Regtvoort nemen veel communicatieprofessionals voor waar aan dat zichtbaarheid tot vertrouwen leidt en vertrouwen tot acceptatie van beleid. En zo is zichtbaarheid een doel op zichzelf geworden en losgeweekt van het DNA van een geloofwaardige overheid.
Ze illustreren deze stelling met het optreden van minister Opstelten. Hij bracht twee dagen na de rellen in Haren – omringd door tv-ploegen en media – een bliksembezoek aan het Groningse dorp. Zijn communicatieadviseurs waren na afloop zeer tevreden over de grote exposure. Maar de Harense bevolking dacht daar heel anders over; de minister kwam vooral voor zichzelf en niet voor hen!
In korte tijd wordt er twee keer stevig gezaagd aan de wortels van de professionele communicatie. Wat is er aan de hand?
In mijn ogen zijn het signalen dat het vak communicatie toe is aan een herijking. Centraal daarin moet de vraag staan waartoe je wilt communiceren. Welk belang wil je dienen en hoe geef je dat vorm? Om die vragen helder te kunnen beantwoorden is kritisch zelfonderzoek gewenst.
Integer en eerlijk handelen, in dienst van de samenleving. Daar heeft deze tijd behoefte aan. Waarachtigheid, eerlijkheid en dienstbaarheid staan voortaan op gespannen voet met reputatie- en merkdenken.